Suppaaaamodddaaaaallllll in China !

Om 6:30 vertrok de Orient Express vanaf Ulan Bator naar Beijing. Kasha en ik installeerden ons in onze cabine en verheugden ons weer op een privé-cabine. Maar die vreugde was van korte duur: onze grote vriendinnen MARGA en VALERIE stapten binnen. Ik denk dat zij net zo blij waren om met ons in een cabine te zitten als wij met hun. Maar ondertussen kenden wij ¾ vd mensen in de trein, dus om 6:35 startten wij onze coupé-ronde met kletsen en kwamen rond de lunch weer terug.

Waar in Rusland en Mongolië overal marktkraampjes stonden met locaal food, waren de stops op de verschillende perons in China niet echt interessant. De stations hadden namen als ChingtongBoepie en Tjangtongfloepie, waar behalve een uitgemergelde hond met een bloemkoolgroot gezwel op zijn onderrug geen levende ziel te bekennen viel, en een goeddeels door de elementen verteerde kauwgomballenautomaat het enige bewijs vormde van menselijke beschaving*.

Terwijl MARGA met een pincet haar snorharen aan het verwijderen was, genoten wij van het geweldige Chinese landschap. De bergen, rijstvelden, mannetjes met van die punthoedjes, toek toeks, er was zoveel te zien!

In Beijing aangekomen namen wij met pijn in ons hart afscheid van de Orient Express en alle mensen die we ontmoet hadden en startten onze weg naar ons hostel in het Dongcheng District. Met Familie de Haan (onze buren in de trein) in ons kielzog begaven we ons met onze backpacks in de Chineze metro, waar mensen met stokken en gele hesjes een triljoen Chinezen op drie vierkante meter probeerde te stouwen. Ik was onmiddellijk onder de indruk van de opvouwbaarheid van de kleine vriendjes en maar wat blij dat ik met mijn hoofd tegen het dak vd metro kwam, waar de heerlijke zweetkotspisnattehondzwervers-meur perfect mijn neusvleugels kon binnendringen.

Aangekomen in ons hostel dropten we de tassen en begaven ons naar Tian’men Square: het parlementshuis met een gebouwgrote foto van het Chinese opperhoofd Xi Jinping. Ik moest meteen denken aan hoe dat in NL zou zijn: een gigantische portretfoto van Mark Rutte in Den Haag, met een smolderende ik-heb-alles-onder-controle blik uitkijkend over de gewone burger. Ik denk dat er binnen drie dagen 15 snorretjes en 33 piemels op getekend staan met watervaste stift. Maar dat is ondenkbaar in China, niet alleen staat politie om de drie meter alles te overzien, ook rijden er politiemannen op gecamoufleerde rollators om mensen om legitimatie te vragen (iets voor jou, opa?).

Chinezen kijken, gluren, giechelen, wijzen en glimlachen achter hun hand. We kunnen geen zin afmaken of we moeten weer op de foto met meisjes, jongens, opa’s & oma’s, kindjes, lantaarnpalen en honden. Ook al zien Kasha en ik eruit als een kruising tussen John Lennon & Arnol uit Eindhoven met onze hippiebroeken en ongewassen haar, de ‘YOU AW SO BUTIEVULLLL’ en ‘SUPAAAMODAAALL’ worden te pas en te onpas naar ons hoofd geslingerd.

Door al onze friendsforlife-contacten die we op hadden gedaan in de tijd van de Orient Express, kenden we ondertussen heel wat mensen en vooral ook locals uit Beijing. Zo hebben we heel wat gave stapavonden gehad op rooftop-discotheken, kroegen en barren in de HUTONG (chinese wijken).

Chinezen praten als het spelletje Street Fighter op de Super Nintendo 64. Ieder moment verwacht ik een HUO! READY?? FIGHT!! door hun gesprekken heen te horen. De gekke onktie-donktie taal, honden in buiktassen en kindjes met standaard een gat in hun broek zodat ze lekker op straat kunnen kakken wat meteen door moeders in een doggybag wordt meegenomen, zijn zeker een sight to see. Ook fascinerend: de meest lieve, schattige, en de meest ‘aaaaah its so fluffy!’ Chinese meisjes, produceren de meest gore algenaanslag-gekleurde rochels die als een soort van projectielen door de lucht schieten.

Op dit moment spelen we het spel: Spot de Mitose-Chinezen. Chinezen vinden het geweldig om zich exact hetzelfde te verkleden als hun kinderen, waardoor moeders, dochters en vriendinnen en stelletjes vaak precies dezelfde kleren aanhebben. Kasha staat voor met 14-8, maar de kwartet is vooralsnog nog niet gespot.

Oh en de verboden stad, het zomerpaleis, chinese muur, lama temple, drum & bell tower, lake huhei, Electronics city, plein van de hemelse vrede (of volgens kasha het plein van de heilige geest) en het doorlopen van de hutongs was ook heel leuk! China heeft een rijke cultuur en een mooie mengeling tussen nieuwbouw en de traditionele sight sees.

Na zes dagen in Beijing, hangen we de backpack weer om en gaan we op weg naar Guilin in Zuid-China, daar schijnt heel wat mooie natuur te zijn. Er wacht ons een treinreis van 23uur met zitplaatsen, want de rest vd trein was vol en we zijn te arm voor 1ste klas, dus dat wordt wat. Maar de trein van Eindhoven naar Beijing is ook gelukt, so I have an underbelly feeling we’ve got this traintrip under the knee!

Ni hao !