Het allerlaatste reisverslag van de trip :(

Namaste dear readers!

Vanuit mijn beloved Kathmandu komt hier het laatste reisverslag van Elinesbigtrip Part 1. We zijn hier nu drie weken en morgen vlieg ik alweer naar huis en is het voorlopig voorbij met de reispret. Time flies!

Ik zal beginnen met ons ''warme welkom'' in Nepal. Met 3uur vertraging met onze vluchten, kwamen we aan in Kathmandu. Maar we kregen eten en alle nieuwste films te zien in het vliegtuig, dus no complaints there. Aangekomen in Kathmandu Airport, dat eruit ziet alsof het van karton en punaises is gemaakt, sloten we achteraan in de lange rij voor de visa's. 2.5 uur later renden Kasha en ik met ons visa op zak naar de luggage belt, bang dat we waren dat er Nepaleesjes met onze bagage vandoor waren. Maar no panic there, onze bagage stond nog in HongKong! Konden we morgenavond of de dag erna ophalen. Een politieagent schreeuwde dat het vliegveld dicht ging en joeg ons de verlaten parkeerplaats op. Het was ondertussen 1uur snachts, 3uur HongKong tijd.

Hop hop in de laatst overgebleven taxi, die banden en een deur had, meer viel er over de kwaliteit niet te zeggen, richting ons onvindbare hostel. Na een uur zoeken EINDELIJK in ons hostel aangekomen, was er maar 1 bed beschikbaar. ''I'm sorryyy, I'm new here'', glimlachte de Nepalees achter de receptie, die ik in gedachten met een zweep te lijf ging. Ik gaf Kasha het bed en sliep op de grond zonder deken of kussen. Toen er 's ochtends iemand op mijn hoofd ging staan, opende ik kreunend mijn ogen en zag dat een mierennest zich had verzameld onder mij en naast mij op de muur. Maar anyway, toen ik 's avonds mijn backpack weer terug had en een ijskoude douche EN een bed, voelde het aan als paradise on earth !

Kathmandu is erg indrukwekkend. Er zijn geen verharde wegen, overal kuilen, afval, motors, auto's en vooral: heul veul mensen. Het is hier plakkerig warm met een dikke smog- en stoflaag die als een verstikkende deken over de stad hangt. Nepal is een van de armste landen ter wereld en dit zie je ook terug in Kathmandu. En het zet dingen voor mij in perspectief. Ik kan balen dat mijn tas nog in HongKong staat en dat ik mijn spullen niet heb, maar dan zie je half kale kindjes op blote voeten in de goot naar eten zoeken en dan baal ik net wat minder hard. Kasha en ik hebben vaak met een brok in onze keel gestaan met alles dat we hier zien.

Everything happends on the street: winkeltjes, het wassen van kinderen, het laten zetten van henna en tatoeages, slachten van dieren. Een grote chaos! Maar de stad heeft iets. De mensen zijn supervriendelijk, er hangt een ontspannen sfeer onder de toeristen en ik voelde me al heel snel thuis.

We ontmoetten twee Canadezen in ons hostel, Rob & Darryl, waar we besloten om de fameuze Annapurna circuit-trek mee te doen. Dit is een 14-daagse trek in het Himalaya gebergte, waar je van teahouse naar teahouse trekt (aka. The Teahouse-trek). Het hoogtepunt is Thorong-la, The World 's Biggest Pass, op 5416 meter hoogte. Bijna net zo hoog als de Kilimanjaro! We hadden geen trekkingsgear, geen dragers, geen gids en geen conditie. Met 10.5 kilo op mijn rug, mijn luchtige mc hammer pants en fridaynight shoes moest dit te doen zijn! Ahum.

Voordat ik vertel over de trek, moeten jullie weten over dat ik tot de conclusie ben gekomen dat er drie soorten mensen zijn die de Annapurna-circuit trek doen:
1. 60+. Komen voor in grote groepen met matchende, fluoriscerende jasjes met ''Harold & Jenny go to Nepal'' erop geborduurd, lopen rond de -5 km per uur met zijn allen naast elkaar en zijn vaak afkomstig uit Duitsland.
2. Healthfreaks. Te herkennen aan camelkleurige afritsbroeken, thermo-kleding en buiktasjes. Schrik niet van de witte labello clowns-lippen en de Nordic walk stokken die gericht zijn om je een oog uit te steken.
3. Hippies. Komen voor in stelletjes of einzelgangers. Hebben dreadlocks tot op hun kont, vaak een baard, tattoo's en piercings en worden omgeven door een wolk van marihuana-lucht (het roken en kopen van wiet is hier nog normaler en makkelijker aan te komen dan in NL).

Wij rekenden onszelf tot de derde groep. Rob & Darryl hebben allebei een baard, ik droeg MC hammer pants en Kasha kan een ijzerwinkel beginnen met alle piercings in haar gezicht. Maar tijdens de trek kregen we langzaam het gevoel dat we toch tot de 60+ groep gingen horen. Om 17uur aten we ons diner, speelden een paar potjes kaart, -ondertussen klagend over de tocht en de kou-, en rond een uur of 19 vonden we het wel welletjes en zochten onze slaapzak op. Het spannendste wat we dronken en aten was passievrucht thee met een marie biscuitje (want geen Earl Grey, daar zit theine in, don’t want that).

De trek begon in de jungle, waar we de zandpaadjes deelden met yakken, koeien, ezels, baboons en buffalo's. Iedere dag hadden we een strakblauwe hemel, dat ook weer voor ijzige nachten zorgde. We hadden de Wilderness Wash van De Bever, die dienst deed als zeep, shampoo, wasmiddel, tandpasta, mouthwash en waar je ÒK NOG de vaat mee kon doen. Ik zeg: VET hendig. Hiermee wasten we onze kleren en hingen deze al hikend te drogen aan onze backpack. (in tegenoverstelling vd hippies, die de marihuana-bladeren aan hun backpack te drogen hingen –echt waar-).
We kwamen er achter dat The Teahouse-trek een stuk romantischer klonk dan het was. Om de zoveel meter staat er een tochtige schuur waar ze halflauwe yak-pis verkopen, en de bedden zijn houten planken met een gehaakt tafelkleedje erop. Desalniettemin, krijg je een prachtige kijk in alle bergdorpjes en het dagelijks leven van de Nepalezen. Zo vind ik het machtig interessant om te zien dat 90% vd Nepalezen in de bergen gehurkt op de grond doorbrengt, heerlijk rondkijkend naar de toeristen of op die manier hun geitenkudde in de gaten houdt.

Naarmate de trek vorderde, werden de hikes lastiger en de lucht ijler. Ademhalen werd steeds meer een uitdaging en de ijzige kou en ook hoogteziekte, dat zich o.a. resulteerde in barstende koppijn en misselijkheid, zorgde ervoor dat er af en toe wat traantjes gelaten werden. Ondertussen kwam ik erachter dat het toch heul misschien wel handig was geweest als ik fatsoenlijke trekkingsgear had gehad. De zolen en hakken van mijn schoenen waren losgelaten, waardoor ik op het zaagsel van de kapotte hakken liep en ook mijn MC hammer pants werd na een aantal dagen net iets te luchtig.

Maar we zetten door! Dag 10, de nacht om naar de top te gaan! De temperatuur werd gemeten op -15 en met ijs aan de binnenkant van de ramen lagen Kasha en ik klappertandend op onze houten plank. Ik hoorde opeens geritsel en gekraak en ik dacht dat Kasha aan het eten was, tot ze zei: ''Huh, ben jij nou aan het eten?''. ''Nee.'' Stilte. ''WAT ZIT ER IN ONZE KAMER?''. Na wanhopig naar mijn hoofdlamp te hebben gegraaid , werd onze kamer belaagd door muizen die onze mariebiscuitjes ook heel lekker vonden. M.a.w. geen oog dicht gedaan en zonder slaap hees ik me om 3:30 's nachts in mijn H&M maillot, MC hammer pants en oranje regenjasje. Op naar de top ! Maar met -15 en een noordelijke ijswind was ik toch ietwat te underdressed. Ik heb het in mijn hele leven nog nooit zo koud gehad. Ik voelde niks meer onder mijn knieën en mijn handen en gezicht begonnen langzaam te verkleuren van de frostbite. Rob zei achteraf, terwijl hij kleren om me heen bleef gooien: ''Eline, I thought you were going to die'' en zo voelde het ook. De snot bevroor op mijn bovenlip, maar ik wilde mijn neus niet ophalen omdat ik dan een brainfreeze als van een slush puppy kreeg. Op een gegeven moment zette ik dorstig mijn fles water tegen mijn lippen, en een groot ijsblok ketste er nog net mijn voortand niet uit. Om de 100 m stond een Nepalees met een paard om toeristen op te hijsen die niet meer verder konden. Er stond bijna 3uur voor de top, maar ik heb de trek binnen 1uur en 50 minuten gelopen. Met mijn kapotte fridaynight-shoes banjerde ik door de sneeuw als Speedy Gonzalez iedereen voorbij. Om een idee te krijgen van HOE ik naar boven struinde, kun je denken aan Keyser Soze van The Usual Suspects, met bijbehorend trekkend been en verkleumde handjes. Met andere woorden: HET WAS &(!(&(*($&)@#&*)*#@ KOUD !!!! En het ENIGE dat ik dacht gedurende die 1uur en 50 minuten was: HAD IK OOK MAAR EEN CAMELKLEURIGE AFRITSBROEK MET THERMO JEANS!!!!

Maarrrr…. Daar zag ik eindelijk de vlaggetjes !!! We hadden het gehaald ! Ik trok snel mijn spijkerbroek aan die me net wat meer warmte verschafte, snel de foto’s maken en vervolgens een knee pounding descent van 1600meter in 4uur. Haha maar ik heb het wel weer geflikt! Naast de Kilimanjaro de grootste fysieke prestatie van mijn leven !

Na nog een paar dagen te hebben teruggehiked naar de bewoonde wereld, hebben we gerelaxed in Pokhara, naast Kathmandu een van de grootste steden in Nepal. Laatste twee dagen nog in Kathmandu geweest en hier lekker op terrasjes gezeten en souvenir-inkopen gedaan. Maar aan alles komt een einde. Ik ga weer richting het regenachtige Nederland naar mijn mannetje in Valkenswaard! Ik ben weer even klaar met ijskoude douches boven een gore wc-pot en ik kan je zeggen dat ik er naar verlang om weer alleen het gesnurk van Gian aan te horen, ipv het nasale klankenkoor van een 10 persoons verkouden dorm room.

Het was geweldig de afgelopen maanden, maar ik kan ook niet wachten om iedereen weer te zien!

Namaste allemaal, superbedankt voor alle leuke reacties op de blog en hopelijk tot snel !!

XXX

P.S. Voor alle mensen die ooit nog naar Nepal willen, hier wat dikke tips:

Dikke Tip 1. Loop nooit onuitgenodigd het huis van een Nepalees binnen, omdat je denkt dat het een wc hokje is
Dikke Tip 2. Plas tijdens de hike nooit tegen de wind in, en hou de extra lappen van je MC Hammer pants goed omhoog
Dikke Tip 3. Hang nooit, maar dan ook nooit je zonnebril in je shirt, wanneer gehurkt op een squatter toilet
Dikke Tip 4. Kijk goed om je heen voordat je op een ogenschijnlijk doodnormaal rotsblok je voet zet om je veter te strikken: er kunnen Nepalezen voor dit apparently heilige rotsblok op hun knieen liggen te bidden
Dikke Tip 5. Vraag aan op zijn minst drie verschillende mensen hoe lang het duurt om ergens te komen en neem daar het gemiddelde van
En ten slotte Dikke Tip 6: wanneer je wilt gaan hiken, doe als de healthfreaks doen en NEEM FATSOENLIJKE SPULLEN MEE !