Avatar in China

Hoewel ik al een aantal weken in Nepal zit en dus tamelijk achterloop met mijn reisverslagen, wil ik jullie het verslag van de laatste twee weken in China niet onthouden!

Na die tergende kippenopschoot-trein, kwamen we aan in Yang Shuo. We hadden gehoord dat daar prachtige natuur was en het plaatsje een backpacker-hemel was. Daar moesten we weze! En we werden niet teleurgesteld: overal zie je bergen, bruggen, rotsen, rivieren met bamboo boten, de rijstvelden, echt: we waanden ons in de film Avatar! Met een scooter toerden we door de bergen en rijstvelden en begaven we ons in het Chinese verkeer. Dat is als het spelletje Mario Kart, de enige regel is dat je moet toeteren wanneer je iemand inhaalt, dus je kan je voorstellen wat voor een kakofonie aan herrie het daar is. Alle scooters hebben hier een extra beuk-rand zoals bij de botsauto's op de kermis. En met twee volwassenen, een kind en een pasgeboren baby op 1 motor, is hier heel normaal. Toen ik vroeg of de scooter-verhuurder een helm had, gaf ze me een plastic geel Bob de Bouwer helmpje die als een soort van keppeltje op mijn waterhoofd stond. Uhm okay, thanks but no thanks!

Yang Shuo is een soort Chinees Llorett de Mar en we hebben dan ook heel wat afgestapt daar! De muziek in Chinese clubs staat heel hard zodat je niet met elkaar kunt praten, waardoor iedereen alleen maar dobbel- en kaartspelletjes doet (en dus meer drinkt). Na potjes pesten met de Chinezen (''No Pingping , it's not your turn: eight wait''), speelden we het spel Truth or Dare. Maar waar in NL met spellen als Truth or Dare de kledingstukken sneller over de toonbank vliegen dan in de uitverkoop van de H&M, komt het bij de verlegen Chineesjes niet verder dan ''I have to smell your sock''.
Na een avondje naar ellenlang gegiechel te hebben geluisterd over dat je de macarena moet dansen, besloot ik de volgende avond in de Biker's Pub een iets pikantere app te downloaden op mijn telefoon. De Chinees die met ons mee speelde, kreeg de volgende dare: ''Hou een wet t-shirt contest met twee meiden''. De Chinees keek verward om zich heen, stond op en liep naar de wc. Wij dachten dat hij zich mentally aan het preparen was, maar daar kwam hij met een ontbloot kippenborstje terug, met in zijn hand zijn t-shirt in een zeiknatte bal, die hij op tafel kwakte en vervolgens naar mij & Kasha grijnsde; ''Your turn!'' De term ''wet t-shirt contest'' was hem dus niet bekend en that poor soul had zijn t-shirt een minuutje onder de kraan gehouden. Maar he, hij had het natste t-shirt, dus zeker gewonnen!

Na het fotograferen van de zoveelste grote berg tijdens onze wandelingen, besloten we dat het tijd werd om er ook maar een te beklimmen. Met een bananenbusje werden we naar een stel rotsen gebracht en in klim-gear gehesen. Zoekend keek ik om me heen naar een grote Hun-Chinees of Westerling die mij zou gaan zekeren. Maar he, what was I thinking. Het Chineesje die mij moest zekeren was zo'n 1 meter 43 en woog ongeveer net zoveel als mijn rechterbeen. Enige twijfel over deze operatie sloeg toe. Maar goed, ik veronderstelde maar dat hij waarschijnlijk vaker mensen zekerde dan dat ik friet eet, dus ik besloot mijn leven in zijn handjes te leggen. Na het beklimmen van de eerste rots sprong ik uitgeput op de grond, waarop onze gids zei: ''Okay, so that was the warm-up!'' en bracht ons naar nog drie gigantische rotsen. Maar he, ik ben niets al dan niet determined, dus ik heb die andere drie rotsen ook nog ff beklommen! (Lees: gedurende rots 2 lieten mijn armen me in de steek en hees Tjongie mij naar boven zoals een piano die op drie hoog in Amsterdam geleverd moet worden, maar ach, dat zie je op de foto's toch niet).

Na avonden stappen, wandelen en relaxen besloten we om weer verder te trekken richting Chengdu, in het westen van China. Vanuit daar is het makkelijker om in Tibet te komen, onze volgende bestemming, en in Chengdu is ook het grootste Panda Breeding Center vd wereld. Na een 26u durende treinreis (dit keer met hard sleepers en ik kan je vertellen: die plank sliep hemels), kwamen we aan in Chengdu. Daar gingen we naarstig op zoek naar mogelijkheden om naar Tibet te gaan, maar er was wegens politieke blablabla een hold op de permits tot aan 28oktober. Omdat ons Chinese visa maar tot de 25ste geldig was, moesten we onze plannen bijstellen. Het was even een domper, maar het schepte ook weer nieuwe mogelijkheden! Na een aantal dagen in ons hostel te hebben gerelaxed (ook wel eens lekker na al dat intensieve reizen) en de ultra-schattige panda's te hebben bewonderd, hakten we de knoop door. Let's go to Nepal om daar door de Himalaya's te trekken!

Dag China, met je lieve starende Chineesjes, prachtige sightsees en geweldige natuur. Het was SUPER!